Αρθρο του ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΑΒΟΛΑ
Θεωρητικού Φυσικού
-
-
- «Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή» τραγουδούσε το 1960 ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, σε μουσική Θεοδωράκη και στίχους Τάσου Λειβαδίτη. Αναφερόταν στη Δραπετσώνα της εποχής με τα προσφυγικά και με τα λιπάσματα. Τα χρόνια πέρασαν, το λαϊκό κίνημα έδιωξε τα λιπάσματα και όλα έμοιαζαν ρόδινα. Όμως στον καπιταλισμό όπου τα πάντα καθορίζονται από το κέρδος, όσο και αν το μέλλον μοιάζει ρόδινο δεν είναι ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια ένα νέο μεγάλο πρόβλημα εμφανίστηκε στην περιοχή, η οποία καθώς βρίσκεται ακριβώς δίπλα από το λιμάνι του Πειραιά έχει οικονομικά «στρατηγική» θα λέγαμε σημασία. Το πρόβλημα αυτό είναι οι συγκεντρώσεις χημικών ουσιών στον αέρα, μια από αυτές είναι και το βενζόλιο.
-
Πριν από λίγο καιρό παρουσίασα στο δημαρχείο Δραπετσώνας σε μια εκδήλωση του πολιτιστικού συλλόγου «Τερψηχώρος» τα αποτελέσματα μετρήσεων του Δημόκριτου και του Εθνικού Αστεροσκοπείου για το 2019, καθώς και την μελέτη τους από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο για τις συγκεντρώσεις βενζολίου στην περιοχή.
Το βενζόλιο θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνο και καρκινογόνο και γι αυτό και έχουν θεσπισθεί όρια ασφαλείας και από την ΕΕ αλλά και με ΦΕΚ από το ελληνικό κράτος.
Οι μετρήσεις αυτές για μια πυκνοκατοικημένη αστική περιοχή είναι αποκαρδιωτικές. Σύμφωνα με τις μετρήσεις του Δημόκριτου, σε δύο σημεία ξεπερνιούνται τα όρια ασφαλείας στο 75% και στο 81% των μετρήσεων. Στα σημεία αυτά με ετήσιο όριο ασφάλειας τα 5 μg/m3 μετρήθηκαν τιμές μέχρι και 76 μg/m3 στο ένα, και 101 μg/m3 στο άλλο. Στις δε μετρήσεις του αστεροσκοπείου τα ανώτατα αυτά ξεπεράστηκαν κατά πολύ καθώς μετρήθηκαν τιμές μέχρι και 322 μg/m3 .
Τα δύο μάλιστα σημεία στις μετρήσεις του Δημόκριτου όπου εμφανίστηκε το πρόβλημα δεν υπήρχαν στον αρχικό σχεδιασμό αλλά προστέθηκαν αργότερα κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος.
Και το αστεροσκοπείο αλλά και το Αριστοτέλειο στα συμπεράσματα τους πιθανολογούν ότι η πηγή αυτών των εξαιρετικά ψηλών συγκεντρώσεων είναι οι εγκαταστάσεις της Oil One όπου όπως χαρακτηριστικά δηλώνεται, γίνεται επεξεργασία θαλάσσιου έρματος (δηλαδή διαχωρισμός των μιγμάτων υπολείμματος πετρελαίου και νερού που προκύπτουν από τη λειτουργία των πλοίων που προσεγγίζουν το λιμάνι του Πειραιά).
Και τα δύο δημόσια ιδρύματα καλούν για μια πιο πλήρη μελέτη του προβλήματος. Αυτά, πριν από τέσσερα χρόνια, το 2019.
Μετά την εκδήλωση η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ πραγματοποίησε ερώτηση στη Βουλή για το πρόβλημα.
Η απάντηση που έδωσε η κυβέρνηση είναι άκρως κατατοπιστική: «Δεδομένου ότι, οι ανωτέρω μελέτες συγκλίνουν στην ανάγκη περαιτέρω συστηματικής έρευνας, το ΥΠΕΝ προτίθεται να αναλάβει πρωτοβουλία για την περαιτέρω διερεύνηση των σχετικών αναφορών». Προτίθεται να αναλάβει πρωτοβουλία!!! Και πότε σκοπεύει να το κάνει;
Για σχεδόν τέσσερα ολόκληρα χρόνια έχουν τις μετρήσεις στο συρτάρι τους και κάνουν την πάπια, και υπουργεία και δήμος και περιφέρεια.
Τι σημασία έχει αν υπάρχει σημαντικός κίνδυνος καρκινογεννέσεων;
Ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι σε αυτό το διάστημα δεν εμφανίστηκαν καρκίνοι στον κόσμο, καρκίνοι που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί;
Και πόσα τέτοια περιστατικά θα εμφανιστούν μέχρι το ΥΠΕΝ ΝΑ αναλάβει τελικά την πρωτοβουλία, ΝΑ κάνει τις μετρήσεις και ΝΑ καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα με τις έρευνες του Δημόκριτου και του Αστεροσκοπείου.
Η μήπως η κυβέρνηση περιμένει το αστεροσκοπείο να περάσει στο υπουργείο Κλιματικής Κρίσης ώστε να είναι καλύτερα ελεγχόμενο; Και στις μετρήσεις του αλλά και στα συμπεράσματα του;
Τι σημασία έχει αν οι μετρήσεις του αστεροσκοπείου έδειξαν ότι ο ετήσιος μέσος όρος στον πολιτιστικό χώρο δίπλα στο γήπεδο που προπονούνται χιλιάδες παιδιά είναι 70% μεγαλύτερος από το ετήσιο θεσπισμένο με ΦΕΚ όριο ασφάλειας;
Και που είναι η δήθεν αμερόληπτη δικαιοσύνη; Πόσο ενδιαφέρει το υπουργείο το πόσο μπορεί αυτή η δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα να επηρεάσει αυτά τα παιδιά στο υπόλοιπο της ζωής τους; Καθόλου αν κρίνουμε από το γεγονός ότι σχεδόν τέσσερα χρόνια είχαν τις μετρήσεις και δεν έκαναν τίποτα!
Το γιατί είναι προφανές. Γιατί στο ζύγι ανάμεσα στις ζωές των πολιτών και στα κέρδη των βιομηχανιών στο μυαλό των υπευθύνων κερδίζει προφανώς το κέρδος των βιομηχανιών.
Ολα τα άλλα είναι απλά λόγια του αέρα.
