ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΜΗ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΩΣΤΕ Η ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΝΑ ΚΟΨΕΙ ΤΟΝ ΟΜΦΑΛΙΟ ΛΩΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΦΥΡΟ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Ο χρόνος διεξαγωγής των δημοτικών και των περιφερειακών εκλογών, δηλαδή η ταυτόχρονη διεξαγωγή τους σε όλους του Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας, εμπεριέχει το σπέρμα της παθογένειας, της κομματικοποίησης και της αναίρεσης του αυτοδιοικητικού τους χαρακτήρα.
Η εκτελεστική εξουσία, δηλαδή η εκάστοτε κυβέρνηση αλλά και τα κόμματα της εκάστοτε αντιπολίτευσης, επιδιώκουν να φέρνουν στα μέτρα τους θεσμούς που δεν υπόκεινται στην άμεση αρμοδιότητά τους. Το έχουν κάνει καταργώντας στην πράξη τη διάκριση των τριών εξουσιών. Έτσι η πρώτη εξουσία, η Εκτελεστική εξουσία (κυβέρνηση), έχει μετατρέψει σε θεραπαινίδα της τη Νομοθετική εξουσία (Κοινοβούλιο), το βλέπουμε με τον τρόπο που νομοθετεί η εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Επίσης, έχει υποτάξει και εργαλειοποιήσει τη Δικαστική εξουσία διορίζοντας την ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων και μέσω αυτής επηρεάζοντας την κρίση και τις αποφάσεις όλων των δικαστηρίων.
Την ίδια τύχη έχουν τόσο ο συνδικαλισμός όσο και η αυτοδιοίκηση. Η Εκτελεστική εξουσία, ανάλογα με την απόχρωσή της, είτε δεν θέλει τον συνδικαλισμό και στο βαθμό που αυτός υπάρχει, τον θέλει απαξιωμένο, ώστε να μην είναι διεκδικητικός, να μην είναι ενοχλητικός. Αυτό έρχεται να προστεθεί στη γενικότερη κρίση των αντιπροσωπευτικών θεσμών, την κρίση εκπροσώπησης που αποτυπώνεται και με την αποχή από τις κάλπες όλων των ειδών (βουλευτικές, αυτοδιοικητικές, συνδικάτα, σωματεία, σύλλογοι κλπ), αν και στην παρακμή του συνδικαλισμού έχουν συμβάλει και οι ίδιοι οι συνδικαλιστές, βέβαια όχι όλοι, που βλέπουν τον χώρο αυτό σαν εφαλτήριο για προσωπική ανέλιξη.
Μένει λοιπόν από τους λεγόμενους “πυλώνες της δημοκρατίας” η τοπική διοίκηση ή αυτοδιοίκηση. Έχει δεινοπαθήσει από τα παιχνίδια της Εκτελεστικής εξουσίας, των κομμάτων και γενικά του κομματικού συστήματος. Η αυτοδιοίκηση για την κρατούσα πολιτική άποψη είναι δεύτερης κατηγορίας θεραπαινίδα της κεντρικής εξουσίας και σε αρκετές περιπτώσεις είναι προθάλαμος για τους γόνους των πολιτικών τζακιών. Την έχει παραδώσει στην αδηφαγία των μικρομέγαλων τοπικών συμφερόντων, στην αμετροέπεια των τοπικών παραγόντων και παραγοντίσκων.
Συνδετικός ιστός σε όλα αυτά είναι ο ασφυκτικός εναγκαλισμός από τα κόμματα. Δίνονται χρίσματα όχι σαν ένα είδος έκφρασης μιας ενιαίας πολιτικής αντίληψης για όσα συμβαίνουν στη δημόσια σφαίρα αλλά για να αποσπαστεί το λάφυρο το βράδυ των εκλογών, αυτό της επικράτησης έναντι των άλλων και ενός χάρτη της Ελλάδας στα χρώματα του “ισχυρού πόλου”.
Μπορεί να κοπεί ο ομφάλιος λώρος αυτής της σχέσης, που συνδέει την κεντρική εξουσία και τα κομμάτα από τη μια πλευρά, με την Αυτοδιοίκηση από την άλλη;
Ναι μπορεί, ως ένα βαθμό, όχι με διακηρύξεις αλλά με έμπρακτα. Με την διεξαγωγή των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών ασύχρονα, δηλαδή όχι ταυτόχρονα αλλά διαφορετική Κυριακή σε κάθε Δήμο και σε κάθε Περιφέρεια. Θα ήταν μια πραγματική τομή που θα έδινε οξυγόνο για να αναπνεύσει ο θεσμός της Αυτοδιοίκησης. Δεν απαιτείται αλλαγή του Συντάγματος αλλά απλή νομοθετική ρύθμιση.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Η Ελλάδα χωρίζεται σε 13 περιφέρειες και σε 332 δήμους. Το έτος έχει 52 Κυριακές. Θα μπορούσε,προκειμένου να υπάρχει συντονισμός σε ετήσια βάση, το πρώτο έτος της 5ετούς θητείας των αυτοδιοικητικών αρχών να είναι έτος εκλογών, με εξαίρεση, ίσως, έναν καλοκαιρινό μήνα. Κάθε Κυριακή αυτού του έτους κάπου στην Ελλάδα θα γίνονται αυτοδιοικητικές εκλογές,
εκτός από κάποιες Κυριακές, όπως του Πάσχα, καθώς και άλλων εορτών και καθιερωμένων αργιών (Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιάς, εθνικές επετείους κλπ) όταν πέφτουν Κυριακή.
Έτσι οι δημοτικές και οι περιφερειακές εκλογές εκ των πραγμάτων θα γίνουν τοπική υπόθεση. Θα αναδεικνύονται τα τοπικά χαρακτηριστικά είτε σε επίπεδο Δήμου είτε σε επίπεδο Περιφέρειας. Θα κινητοποιούνται μεν οι τοπικές δυνάμεις αλλά τα κόμματα δεν θα μπορούν εύκολα να κάνουν λογαριασμό, γιατί η διασπορά μέσα στο χρόνο και οι ασύγχρονες κάλπες δεν προσφέρονται για κάτι τέτοιο.
Το όλο σκεπτικό αυτής της πρότασης δεν διαπνέεται από κάποια απέχθεια έναντι των πολιτικών κομμάτων, τα οποία άλλωστε είναι ο θεμέλιος λίθος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Τα κόμματα δεν είναι κάτι κακό και εξοβελιστέο αλλά δεν είναι αυτή η δουλειά τους, έχουν πεδίον δόξης λαμπρόν, να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των πολιτών με την πολιτική, να εμπνεύσουν την κοινωνία με οράματα για το μέλλον, να καλλιεργήσουν αξίες όπως η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη, να επεξεργαστούν ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις για τα προβλήματα της χώρας και της κοινωνίας. Η απαγκίστρωση των κομμάτων από την Αυτοδιοίκηση θα είναι σε τελική ανάλυση και σε όφελος των ίδιων των κομμάτων.
Ο Κυριάκος Ζηλάκος Είναι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Πειραιά με υπ. Δήμαρχο τον Γιώργο Γαβρίλη
