Με μια φωτογραφία από το βιβλίο «Αποχαιρετισμός στα όπλα» του Έρνεστ Χέμινγουεϊ και μία μακροσκελή ανάρτηση αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Νίκος Μπελαβίλας, γνωστό στέλεχος του Πειραιά, υποψήφιος βουλευτής στις εθνικές εκλογές στην Α΄Πειραιά και υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά το 2019.
«Συντρόφισσες και σύντροφοι δεν πάει άλλο. Το πάλεψα πολύ, δεν θέλησα να υπογράψω κείμενο αποχώρησης», αναφέρει στην ανάρτησή του στο Facebook, ενώ έκανε ειδική αναφορά στην πολύχρονη πορεία του στην Αριστερά, αλλά και τις βίαιες διασπάσεις που έχει βιώσει.
Δηλώνοντας «πολύ μεγάλος λοιπόν στην ηλικία και στο νου για άλλη μία διάσπαση» όπως και «πολύ μεγάλος για να διεκδικώ το αλάθητο», ο Νίκος Μπελαβίλας αναφέρει την απόφασή του να πάει «σπίτι του».
«Στρατολογήθηκα στην Αριστερά τον Σεπτέμβριο του 1974. Και δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω για αλλού. Ο αποχαιρετισμός αφορά τα όπλα του κομματικού μέλους. Όχι του αριστερού πολίτη. Καλή αντάμωση, και θα υπάρξει κάποτε», καταλήγει.
Τόσο η βία, άλλοτε άγρια φυσική, σωματική και σήμερα λεκτική στο διαδίκτυο, όσο και η κατοχή του αλάθητου των “φωτισμένων” είναι χαρακτηριστικό ενός φανατισμού της Αριστεράς που έρχεται από τους μακρινούς καιρούς των επαναστάσεων. Δεν ξεπερνιέται. Εμπεριέχεται στον γενετικό κώδικα όλων των συλλογικοτήτων που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο τους τελευταίους τρεις αιώνες.
Την ξαναβρίσκουμε ακριβώς την ίδια στις αρχέγονες διαμάχες χιλιετιών των θρησκευτικών αιρέσεων και σεχτών που επιβιώνουν ακόμη.
Πολύ μεγάλος λοιπόν στην ηλικία και στο νου για άλλη μία διάσπαση. Πολύ μεγάλος για να διεκδικώ το αλάθητο.
Στρατολογήθηκα στην Αριστερά τον Σεπτέμβριο του 1974. Και δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω για αλλού. Ο αποχαιρετισμός αφορά τα όπλα του κομματικού μέλους. Όχι του αριστερού πολίτη. Καλή αντάμωση, και θα υπάρξει κάποτε.
ΥΓ. Δεν θέλω να σας το χαλάσω, αλλά είναι προφανές ότι ανοησίες και κακά σχόλια θα λήξουν αυτή την ωραία σχέση “φίλων” που έχουμε εδώ για όποια/όποιον το επιχειρήσει.